Er is alleen maar nu
Meer leven in het nu. Deze reminder neem ik maar weer eens mee de komende tijd. Zeker gezien alles wat er gebeurt privé, in de wereld, om ons heen. Zeker dan helpt het soms om even stil te staan bij alles wat we al hebben, bij datgene wat er al is. Stilstaan bij het nu.
Afgelopen najaar deed ik met een vriendin mee aan een zesweekse mindfulness cursus. Zes weken lang elke dag een cursusavond, huiswerk én inclusief één stiltedag. En geloof me, het is niet alleen effectief bewezen, maar het is ook daadwerkelijk effectief (voor mij dan). Het brengt rust, ontzorgt en vermindert stress om je meer bewust te zijn van het hier en nu.
Na de zes weken gaat de dagelijkse gang van zaken weer door. Afspraak na afspraak, deadline na deadline. Een mooi onderwerp voor een (vervolg)training is wellicht hoe je na een zesweekse cursus mindfulless beoefenen dit in de praktijk kan volhouden? ;)
Dat heeft, heb ik ondervonden, alles te maken met discipline, prioriteiten, motivatie en... gewoon doen.
Maar deze week zijn er verschillende reminders geweest die mij terugbrachten naar de visie van mindfullness. Afgelopen maandag mocht ik weer lesgeven bij Avans Hogeschool. Het zijn colleges die ik geef voor het volwassenenonderwijs van de deeltijd Integrale Veiligheidskunde opleiding. En direct erna moest ik de auto in, om op tijd te kunnen zijn voor mijn sportles. Dus even een snelle hap in de kantine, want er moet ook nog gegeten worden. Een student uit de klas schoof aan, er ontstond een interessant gesprek. Een gesprek over zijn werkjaren in Curaçao. Over de cultuur-, mindset- en levensverschillen met Nederland. En hoe ze in Curaçao over het algemeen veel meer in het ‘nu’ geleefd wordt dan hier.
Maar ook de podcast van zes dagen terug van New Female Leaders, waar aandacht werd besteed aan het ‘altijd maar doorgaan en altijd maar aan staan’. Waarin Caroline van NFL ons meeneemt in het volgende. Volgens verschillende onderzoeken zit zo'n 70% van de mensen vaak in zo'n rat race, in een adrenaline rush. En op het moment dat je in zo'n rat race zit dan maakt ons lichaam constant stresshormonen aan. En dan gaat er een soort van toxische verslavende juice door je lichaam heen waardoor je de hele tijd ‘aan’ staat. Als je dan rustiger aan gaat doen, dan pas ga je merken wat dit allemaal met je doet of met je heeft gedaan. Vaak voel je dan weerstand en denk je eigenlijk ‘ik zou wel rust willen nemen, maar wanneer dan?’. Voor je het weet ga je dan alsnog door. Want het nemen van tijd en tegen die toxische race in gaan voelt niet als rust, want eigenlijk wil jouw systeem gewoon doorrennen want dat is je lichaam gewend. Dan krijgt je lichaam namelijk weer die adrenaline kick en cortisol boost.
Rust nemen, in het hier en nu leven, op tijd stilstaan, is dus klaarblijkelijk erg lastig maar tevens belangrijk om te doen.
En die reminder neem ik voortaan weer mee.
Wat vandaag niet komt, komt morgen wel weer ☺♥
