Een nieuw-rechts Nederland
En dan na hele lang tijd is het kabinet rond. Geen links, midden-links, midden-rechts. Nee, een rechts kabinet in Nederland. Deze week hield het nieuws velen bezig, mij ook. Er wordt gesproken over hoop, lef en trots. Er wordt gesproken over veranderingen die voor het Nederlandse volk gunstig zijn. Grote veranderingen zoals het halveren van het eigen risico van de ziektekostenverzekering. Veranderingen die zouden leiden tot meer geld voor minderheidsgroepen in Nederland. En zoals al veel benoemd, er wordt gesproken over meer bestaanszekerheid.
De onderhandelingen, het lange wachten op een regeerakkoord of het feit dat rechts zo'n grote achterban in Nederland heeft, maakt mij allemaal nog niet zo uit. Wat ik niet kan begrijpen zijn de veranderingen ten nadele van degenen die hulp het meeste nodig hebben.
We zijn namelijk allemaal mens.
Waar is het omkijken naar de medemens gebleven? Gebeurt dit nog wel? Of gebeurt dit alleen naar de medemens van Nederland? Hoe zit het dan met de tweede of derde generatie, die ook in Nederland geboren zijn?
De grote veranderingen waar over gesproken wordt, die zogenaamd meer geld vrij zouden maken voor het Nederlandse volk, doen anderen zoals vluchtelingen en asielzoekers ontzettend tekort.
Hieronder een korte opsomming van díe veranderingen:
Geen spreidingswet meer.
Geen voorrang op woningen door asielzoekers.
Asielstatus wordt maar voor een beperkte periode.
Rechtsbijstand wordt beperkt.
Gezinshereniging wordt moeilijker.
Ik ben hierdoor oprecht minder trots op mijzelf Nederlander te noemen. Ik ben ontzettend dankbaar voor het feit, dat ik elke dag in veiligheid mag en kan leven. Omdat veiligheid een fundamentele basisbehoefte is. Ik kan het mij dan ook niet voorstellen hoe het is om wakker te worden, elke dag weer, in angst. In angst, in onveiligheid, in een oorlogsgebied zonder te weten wanneer je je leven kwijt zal zijn.
Elke dag heeft mijn werk te maken met de aanpak van een schending van mensenrechten. Het breekt mijn hart om Nederlander te zijn, in een land waar mensenrechten op deze manier op de proef worden gesteld.
Ik hoop voor velen dat zij in veiligheid kunnen opgroeien. Dat zij niet in angst hoeven te leven. Dat zij niet bang hoeven te zijn om in de nacht vermoord te worden in je eigen slaapkamer. Dat zij niet bang hoeven te zijn om een mening te geven. Of dat zij niet de mond gesnoerd worden bij vrijheid van het uiten van je mening.
Helaas leven we in een werkelijkheid waarbij dit wel het geval is. We leven in een wereld, waar er steeds meer conflictsituaties ontstaan.
Wat zou het mooi zijn om als één Europa te fungeren? Ik ben Europeaan, met trots te kunnen zeggen. Waar iedereen zich vrij en veilig voelt. Helaas een illusie. Laat staan om harmonieus als één wereld met elkaar te kunnen leven. Conflicten zullen er altijd blijven, verschillende belangen die met elkaar conflicteren.
Toch blijf ik hopen. We zijn allemaal mens en ik heb hart voor mijn medemens. Ook, of zelfs juist, voor degenen die écht in nood verkeren. En ik hoop dat zij in Nederland een fijn en veilig thuis kunnen vinden waar veiligheid, herstel, en het hervinden van eigen kracht centraal kunnen staan 🖤
