Drugslab in Rotterdam ontmanteld!
"Drugslab in Rotterdam ontmanteld”.
Stel je voor, dat dit de kop van een krantenartikel zou zijn. Stel je voor, dat ver voordat er gewonden zouden vallen het drugslab al ontdekt zou zijn. Stel je voor, dat de juiste signalen zouden zijn opgepikt en er zou zijn doorgepakt.
Helaas is het zo niet gegaan. Helaas is de harde werkelijkheid: drie doden, jerrycans met zoutzuur en aceton, een afname van de sociale cohesie, onveiligheid in de wijk en heel veel puin. Dit keer in een garagebox in een wooncomplex.
Criminelen willen niet exposed worden. Het uitvoeren van criminele activiteiten gebeurt in de onzichtbare wereld. Het gebeurt in de anonimiteit. En criminelen zijn daar erg innovatief, vindingrijk en berekenend in. Zij weten precies hoe zij onder de radar kunnen blijven. Dit is een kenmerk van ondermijnende criminaliteit. Het is niet zichtbaar, we spreken dan over haalcriminaliteit.
En haalcriminaliteit, dat wil zeggen dat we actief op zoek moeten naar signalen. Dat is bij mensenhandel het geval, maar zeker ook bij drugscriminaliteit. Als één van de trainers bij COPE geef ik trainingen aan opsporingsambtenaren over drugscriminaliteit, ondermijning, de aanpak en bestrijding van de georganiseerde misdaad. Want het herkennen van signalen, er daadwerkelijk iets mee doen en vervolgens toewerken naar een integrale aanpak en samenwerking, dát is wat een gemeente meer weerbaar maakt en wat de activiteiten van een crimineel zal verstoren.
Als burger ben ik geschokt, voel ik de pijn van de omwonenden, de pijn van de nabestaanden en ben ik vooral (net als vele anderen) verbaasd over het feit dat er een drugslab in een wooncomplex is ontploft.
Als criminologe ben ik minder geschokt en verbaasd. Vanuit mijn werk hoor ik verhalen die nog gruwelijker zijn. Verhalen van agrariërs die gemanipuleerd, bedreigd en geïntimideerd worden op hun eigen erf door criminelen, een envelop met 10k cash ontvangen en hun loods kwijt zijn waar vervolgens een drugslab in zit. Verhalen over kwetsbare personen, migranten, die terecht zijn gekomen in een drugslab waar ze onder dwang en druk moeten koken en geen andere uitweg meer zien vanwege hun afhankelijkheidspositie.
Als criminologe ben ik wél verbaasd en bijna verontwaardigd, vanwege het feit dat signalen niet zijn opgepikt. Daar waar op zondag weer een nieuwsbericht over Rotterdam verschijnt op NOS.nl, sta ik enkele dagen later alweer in een buitengebied een tweedaagse training te geven aan opsporingsambtenaren van een gemeente over het ontmantelen van een drugslab (zie foto's). Over signaleren, het bevriezen van een situatie en over de juiste bril opzetten tijdens een integrale controle en de juiste interventies wanneer bestuursrecht stopt en strafrecht het overneemt.
Ik ben ervan overtuigd dat er zeker zo'n tig mensen vermoedens hebben gehad van het drugslab in Rotterdam. Familieleden, omwonenden, zelfs wijkprofessionals die mogelijk vermoedens hadden maar niet wisten wat te doen. Echter vaak door onwetendheid, door handelingsverlegenheid of misschien wel door angst, wordt er vervolgens niks mee gedaan.
Daarom pleit ik voor meer middelen voor de aanpak van mensenhandel. De aanpak van drugscriminaliteit. De aanpak van ondermijning en georganiseerde misdaad. Ik ben dan ook erg blij met het amendement van kamerlid Bikker van de Christen Unie over het verhogen van de middelen voor de aanpak van mensenhandel, waaronder ook aandacht voor de bescherming van minderjarigen en criminele uitbuiting. Het amendement is te lezen in de link hieronder.
Vanuit mijn perspectief, als integraal veiligheidskundige en vanuit mijn werkervaring als trainer, pleit ik voor meer kennisbevordering bij diegene met een signalerende rol en meer handelingsbekwaamheid na het herkennen van signalen.
Zodat een mogelijk drugslab in een wooncomplex in de toekomst eerder ontmanteld is, zonder dodelijke slachtoffers en mét een eenduidige integrale aanpak.
